پرونده| معادله چهار مجهولی انتخاب وزیر فرهنگ/ عسگرپور

به گزارش خبرنگار ایران فیلم پرس، این روزها گفت‌وگو درباره انتخاب وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به نقل محافل فرهنگی و هنری تبدیل شده است. مسعود پزشکیان برای اینکه بتواند اعضای کابینه خود را انتخاب کند، کمیته‌هایی تخصصی تشکیل داده است؛ یکی از این کمیته‌ها، کمیته فرهنگی است که رضا صالحی‌امیری عهده‌دار مسئولیت آن است. هر کمیته مسئولیت انتخاب سکانداران چند وزارتخانه را برعهده دارد و کارگروه وزارت فرهنگ در این راستا شکل گرفته است که بتواند مبتنی بر معیارهای موردنظر دولت چهاردهم، گزینه‌های مناسب را به رئیس‌جمهور منتخب معرفی کند.

علیرضا تابش، محمدرضا جوادی‌یگانه، برزین ضرغامی، سیدمحمد بهشتی، محمدمهدی حیدریان، علیرضا رضاداد، امین عارف‌نیا، علی‌اصغر شفیعیان، محمدجواد حق‌شناس، مرتضی کاظمی، سروش راسخ، احمد مسجدجامعی، محمدمهدی عسگرپور، فریدون عموزاده‌خلیلی، علی‌اصغر سیدآبادی، علی غیاثی، نادره رضایی، ارسطو یاری، محمدعلی خسروی، سیدحمید سیدی و سیدمجتبی حسینی اعضای کارگروه انتخاب سکاندار وزارت فرهنگ را تشکیل می‌دهند.

رئیس‌جمهور منتخب برای افراد پیشنهادی دو شرط تعیین کرده است؛ نخست اینکه سه نفر از میان پنج گزینه پیشنهادی برای هر وزارتخانه باید از چهره‌های جدید و بدون سابقه وزارت باشند و همچنین میانگین سنی کابینه پیشنهادی از ۵۵ بیشتر نباشد. گزینه‌های متعددی در چند هفته بررسی کابینه مطرح شده‌اند و رسانه‌ها این اسامی را برای تصاحب پست وزارت ارشاد نام برده‌اند. حسین انتظامی، محمدمهدی عسگرپور، احمد مسجدجامعی و مجتبی حسینی.

البته این نکته را هم باید متذکر شد که به‌غیر از این چهار گزینه، اسامی دیگری هم از سوی افراد مختلف به دفتر رئیس‌جمهور رسیده و ممکن است گزینه انتخابی برای وزارت ارشاد از بین این افراد نباشد و رئیس‌جمهور گزینه دیگری را برای این وزارتخانه انتخاب کند.

در این پرونده، به‌واسطه سلسله مطالبی به بررسی سوابق و کارنامه چهار گزینه پیشنهادی می‌پردازیم‌. دومین بخش از پرونده به معرفی و ارزیابی محمدمهدی عسگرپور اختصاص خواهد داشت.

*محمدمهدی عسگرپور*

محمدمهدی عسگرپور، کارگردان شناخته‌شده سینمای ایران، نامی آشنا برای اهالی هنر هفتم است. او متولد ۱۳۴۲ و فارغ‌التحصیل رشته سینما از دانشکده صدا‌و‌سیما است. عسگرپور فعالیت‌های سینمایی‌ خود را از سال ۱۳۶۶ با کارگردانی فیلم‌های کوتاه آغاز کرد. معاونت بخش جنگ بنیاد سینمایی فارابی، سرپرست مرکز سینمای تجربی، مدیر گروه کودک و نوجوان شبکه دوم، مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی، معاون هنری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، مدیرعامل‌ خانه سینما، مدیر انجمن وی‌او‌دی‌ها و مدیرعامل خانه هنرمندان ایران، ازجمله سوابق این سینماگر است.

زمانی که مسئولیت خانه سینما را به عهده داشت، به گفته خودش با چالش‌های گوناگونی مواجه بود. یکی از این چالش‌ها، ممنوع‌الکاری هنرمندان بود. وقتی حبیب ایل‌بیگی، معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی رسما اعلام کرد بازیگرانی که کشف حجاب کرده‌اند از این به بعد نمی‌توانند در فیلم جدیدی بازی کنند، عسگرپور به این موضوع واکنش نشان داد و گفت: «موضوع ممنوع کردن فعالیت هنرمندان پیش از این هم سابقه داشته. بعضی از مسئولان ممنوع‌الفعالیتی هنرمندان را رسما اعلام نمی‌کردند امل در عمل هنرمندان را بیکار می‌کردند. درحال حاضر با شکل جدیدی مواجه هستیم که آقایان رسما اعلام می‌کنند که تعدادی از هنرمندان نمی‌توانند کار کنند چون آنطور که می‌گویند همکاران ما، قانون را رعایت نکردند. اگر آقایان مبنا را قانون قرار داده‌اند و معتقدند هرکس قانون را رعایت نمی‌کند نمی‌تواند فعالیت کند، پس بدانند خودشان اولین کسانی هستند که باید ممنوع‌الفعالیت شوند چون خود مدیران و مشخصا مسئولان وزارت ارشاد و مدیران سینمایی قانون را رعایت نمی‌کنند.»

او منتقد دولت سیزدهم و نگاهی که در حوزه سینما وجود داشت، بود و در یکی از گفت‌وگوهای اخیرش به این موضوع اشاره کرد و گفت: «بعضی ژانرها دارند از میان می‌روند. شورای پروانه ساخت همچنان روی مدار سنتی‌ خود، فکر می‌کند باید ممیزی کند و چیزهایی از این دست. بخشی هم به این برمی‌گردد که چرا باید نهاد صنفی برای اداره خودش اینقدر کاسه گدایی نزد شما بیاورد. این چقدر دوست‌داشتنی شده برای مدیران ما!»

عسگرپور معتقد است که مدیریت فرهنگی در کشورمان دچار هرج و مرج است و اداره حوزه فرهنگ‌ و هنر در طول یک‌‌ سال‌ و‌ نیم الی دو سال گذشته به افتتاح سالن یا به اینکه یک تعداد فیلم ساخته شود و فروش فیلم‌ها خوب باشد، محدود شده و دیگر مسائل، تحت‌الشعاع این موضوعات قرار گرفته‌اند. بنابراین نمی‌توان فهمید که مسئول چه موضوعی چه کسی است.

به اعتقاد عسگرپور، مدیرانی که اینک در بخش‌های مختلف فرهنگ و هنر مسئولیت گرفته‌اند، پارادایم‌شان بیشتر در حوزه امنیتی و نظامی تعریف می‌شود تا حوزه فرهنگ؛ بدین معنا که نفس کنش‌های فرهنگی‌شان به این معنا نیست که لزوما بتوانند مدیران فرهنگی موفقی هم باشند.

عسگرپور به رغم ارتباطات و تعامل خوبی که با بدنه سینما و نهادهای صنفی دارد، اما یکی از نگرانی‌هایی که برخی منتقدین درباره‌ وزارت احتمالی او مطرح می‌کنند، این است که وی دچار سیاست‌زدگی است و بیش از آنکه بتواند مدیری با وجهه‌ و هویتی فرهنگی و هنری باشد، چهره‌ای سیاسی است که ازقضا در حوزه فرهنگ و هنر فعالیت می‌کند.