آتیلا پسیانی سالها قبل دلش را در جعبههایی که آنها را هم دلی تزیین کرده بود گذاشت؛ جعبههایی که روی صندوقهای میوه قرار گرفته بودند و میشد هواپیمایی با چهار چرخ به زنجیر کشیده شده، ساعتی متوقف بر روی ۲۰ دقیقه به چهار، دفتر خاطراتی قفل شده و یک ورق قرص نیمه تمام را در آن دید.