به گزارش ایران فیلم پرس، چند روز گذشته زنگ آغاز جشنواره سینما حقیقت به صدا درآمد تا این رویداد مهم سینمای مستند، در ایستگاه هفدهم قرار گیرد و تازههایی را تجربه کند.
عبور از کرونا با همه چالشهایی که داشت، اتفاقات سال گذشته که بر جشنواره سایه افکنده بود، تغییر مکان برگزاری جشنواره و البته اضافه شدن آرای مردمی، از جمله مهمترین تغییرات جشنواره سینما حقیقت امسال نسبت به 2ـ3 سال گذشته است.
اگر اسمش را مهمترین خبر جشنواره امسال نگذاریم، حتما در لیست سهتایی مهمترین اتفاقات امسال جشنواره قرار میگیرد؛ منظورمان «بازگشت آرای مردمی» و جایزه این بخش به جشنواره سینما حقیقت است. جایزهای که تحقیقاً جای خالیاش در چند دوره گذشته به شدت حس شد و امسال این خلأ جبران شده است.
سوال اصلی اینجاست که چرا جایزه بخش مردمی مهم است؟ پاسخ به این سوال را باید از چند منظر مورد جستوجو قرار داد؛ اولاً جایزه بخش مردمی، نگاهی متفاوت با رویکردهای هیئت داوران در ارائه جوایز به فیلمهای منتخب را به منصه ظهور میکشاند. نمونه واضح این اتفاق را در همین جشنواره پیشین فیلم کوتاه تهران باید جستوجو کرد. فیلم کوتاه «مورچه» که اثری قوی و دارای فیلمنامه (بهزعم نگارنده این مطلب) بود، از چشم داوران جشنواره دور ماند و در هیچ بخشی جایزه نگرفت اما همین فیلم مورد توجه مخاطبان قرار گرفت و با بیشترین رای مردمی، جایزه این بخش را از آن خود کرد. بنابراین، جایزه مردمی میتواند پوشش دهنده تفاوت سلایق داوران و مخاطبان باشد.
بهیاد داریم آخرین باری که آرای مردمی در جشنواره سینما حقیقت حضور داشت، شیطنت چند گروه باعث شد آرای این بخش زیرسؤال برود و برای چند سال عطای آن به لقایش بخشیده شود
اهمیت دوم جایزه مردمی از این جهت است که زمینه ارتباط مردم با جشنواره را تقویت کرده و آن را از یک رویداد داخلیِ جمعی از سینماگران دور میکند. مخاطبی که احساس میکند رای و نظرش برای جشنواره مهم است، حتما برای دیدن فیلمها ترغیب شده، بلیط میخرد و به تماشای فیلمها مینشیند.
البته نکته مهم در این بین، صیانت از آرای مردمی است، بهیاد داریم آخرین باری که آرای مردمی در جشنواره سینما حقیقت حضور داشت، شیطنت چند گروه باعث شد آرای این بخش زیرسؤال برود و برای چند سال، عطای آن به لقایش بخشیده شود. دور از ذهن نیست که اگر آن اتفاقات دوباره تکرار شود و آرای مردمی بهدرستی صیانت نشود و بازهم مجبور به خداحافظی با این جایزه شویم. امسال، انجمن صنفی تهیهکنندگان متولی انجام امور این بخش است و مسئولیت سنگینی برعهده خواهد داشت.
بحران کرونا، در کنار همه سختیها و مشکلاتی که ایجاد کرد، سایه سنگینی نیز بر سینمای ایران افکند. از یکسو برگزاری جشنوارهها را تحت تاثیر قرار داد و از سویی دیگر، ساخت آثار باکیفیت را به شدت کاهش داد. بسیاری از گروههای تولید به دلیل این همهگیری نمیتوانستند با آرامش در کنار یکدیگر قرار بگیرند و ساخت فیلمهای باکیفیت (هم در بخش داستانی و هم در بخش مستند) به شدت کاهش داشت. از سویی دیگر، جشنوارهها نیز به دلیل امکان انتقال ویروس کرونا به شیوهای متفاوت برگزار شدند.
سال 1399 که اولین همزیستی کرونا و جامعه انسانی بود، جشنواره سینما حقیقت کاملاً به صورت آنلاین برگزار شد؛ سال 1400 نیز تنها جمعی از خبرنگاران و سینماگران اجازه حضور در کاخ جشنواره را داشتند و خبری از مردم نبود، اما در سال 1401 اوضاع کمی بهبود پیدا کرد، با این حال، خلأ مستندهای قوی به شدت احساس میشد. این موضوع به حدی بود که صدای بسیاری از منتقدین را هم درآورد و میگفتند که مستندهایی که در یکی دو سال اخیر در سینما حقیقت رونمایی شده فاصله بسیار معناداری با فیلمهای سالهای گذشته دارد.
گروههای تولید نزدیک به 2 سال فرصت داشتند بدون استرس ناشی از همهگیری کرونا فیلم بسازند، بنابراین پیشبینی میشود که کیفیت فیلمهای حاضر در جشنواره از دو سال قبلی بالاتر باشد.
اکنون و در جریان هفدهمین جشنواره سینما حقیقت، هم بهصورت کامل از کرونا عبور کردهایم و هم گروههای تولید نزدیک به 2 سال فرصت داشتند بدون استرس فیلم بسازند، بنابراین پیشبینی میشود که کیفیت فیلمهای حاضر در جشنواره از دو سال قبلی بالاتر باشد، آیا باید نگران آینده سینمای مستند باشیم یا فیلمهای خوب، ضعف دو سال اخیر را میپوشانند؟
پاسخ این سؤال را چند کارگردان جلوی دوربین ایران فیلم پرس دادند. یکی از کیفیت و رشد بالای امسال سینما حقیقت و فیلمها و آثار رسیده میگفت؛ یکی شگفتزده شده بود که در اولین سانس جشنواره دو سوم سالن را پُر دید. و اتفاقات دیگری که باعث شده تا مهمترین رویداد مستندسازان سینمای ایران به جایگاه والای خودش برسد.
اما در ادامه نگاهی به آمار حضور مستندسازان در جشنواره سینما حقیقت داریم.
به گفته محمد حمیدی مقدم، دبیر جشنواره هفدهم، امسال 640 فیلم متقاضی حضور در سینما حقیقت شدند که نوعی رکوردشکنی به شمار میرود. البته تعداد متقاضیان در سال 1398، 710 اثر بوده اما بعد از آن شاهد کاهش تعداد فیلمهای متقاضی بودهایم.
از بین 640 فیلم ارسالی، 21 مستند در بخش بلند، 23 فیلم نیمه بلند و 20 اثر کوتاه به بخش مسابقه ملی راه یافتند تا در کنار 18 اثر بخش شهید آوینی ترکیب فیلمهای ایرانی جشنواره را تشکیل بدهند.
پردیس ملت دسترسی سختتری به ناوگان حملونقل عمومی دارد، تعداد پارکینگهایش محدود است و از سویی دیگر ترافیک غروب شمال تهران سرسامآور است، جمیع این عوامل باعث میشود برگزاری جشنواره در این مکان خیلی مورد استقبال قرار نگیرد، اگرچه پردیس ملت فضای بزرگتر و سالنهای بیشتری دارد.
از سویی دیگر، در بخش بینالملل نیز 1839 فیلم از 113 کشور متقاضی شدند. از این بین، 57 فیلم از 46 کشور برای حضور در جشنواره انتخاب شدند که شامل 15 فیلم بلند، 8 فیلم نیمه بلند، 15 فیلم کوتاه، 4 فیلم پرتره، 10 نمایش ویژه و 5 فیلم در بخش غزه هستند.
یکی از سوژههای روز صحنه بینالملل موضوع غزه و جنایتهایی است که توسط رژیم غاصب صهیونیستی در حال رخ دادن است. قرار دادن بخشی به عنوان غزه در جشنواره سینما حقیقت امسال، انتخاب خوبی است، اگرچه باید منتظر ماند و دید که 5 فیلم حاضر در این بخش تا چه اندازه مورد استقبال قرار میگیرند.
بدون شک مستندهای بسیار خوبی در موضوع غزه ساخته شده که نمایش هرچه بیشتر آنها میتواند روشنگری درباره اتفاقات این روزهای فلسطین باشد.
گزارش ویدئویی ایران فیلم پرس از جشنواره سینما حقیقت را در ادامه ببینید.
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید