اهمیت رعایت آداب دنباله‌سازی در سریال‌ها
گروه: تیتر یک , رادیو و تلویزیون | کد خبر: 46193 | ۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۳ - ۱۳:۵۱
سریال‌های پایتخت، زیرخاکی و نون‌خ افت و خیز داشتند که نشان می‌دهد که سریال‌های دنباله‌دار آداب خاصی دارند.
به گزارش ایران فیلم پرس، «پایتخت» سال نود پخش شد و مورد توجه قرار گرفت. در ادامه شاهد پختگی شخصیت‌ها و داستان بودیم. نمود این اتفاق در سری دوم به چشم آمد و در فصل سوم به اوج رسید. نتیجه فصل چهارم همپای قبل نبود. «پایتخت ۵» با سرمایه‌گذاری سازمان اوج اما عنوان بهترین فصل‌های سریال را از آن خود کرد. ششمین «پایتخت» افت داشت و حواشی بر آن سایه افکند. در مجموع، سازندگان «پایتخت» برای هر فصل، ایده‌هایی نو برای قصه و شخصیت‌ها دارند. مثلا در همین فصل ششم، نقی وارد جلد کاراکتری تازه شد و این اتفاق رنگ و لعاب به سریال بخشید. از این دست مثال‌ها فراوان است.
«زیرخاکی» در فصل اول که سال ۹۹ روی آنتن رفت، اثری ممتاز لقب گرفت. داستان سری دوم و سوم هم متفاوت از قبل بود اما شخصیت‌های اصلی یعنی فریبرز و پریچهر، بر همان مدار پیش می‌رفتند. حذف گوهر خیراندیش و هادی حجازی‌فر از فصل دوم به بعد، به سریال لطمه زد. حضور نسرین نصرتی در فصل دوم و سوم و گیتی قاسمی در فصل دوم، سوم و چهارم امتیازات آن است. ایراد اصلی «زیرخاکی» اما به قصه برمی‌گردد که هر چه جلوتر آمد، کم‌ملات‌تر شد. تا جایی که داستان «زیرخاکی ۴» کش‌دار و فاقد جذابیت کافی بود. فریبرز و پریچهر تا کی به تنهایی می‌توانند بخندانند؟!
«نون‌خ» سال ۹۸ متولد شد؛ اقبال بالا به خود دید و در فصل سوم به پختگی و جذابیت کامل رسید. سری چهارم، پسرفتی محسوس داشت که در شکل‌گیری این نتیجه ضعیف، یک عامل بیرونی دخیل است: تولید سریال در سالِ ناآرام ۱۴۰۱. «نون‌خ ۵» فرصت جبران داشت اما ایده سفر، ازدواج سلمان و شیرین، حذف و کمرنگ کردن برخی کاراکترها، نداشتن قصه پرکشش، عدم برخورداری از موقعیت‌های کمدی و کلامی ناب و … به آن لطمه زده است.
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید