هجمه، دعوا و تحریم را تمام کنید؛ سینما آرامش میخواهد!
گروه: تیتر یک , رادیو و تلویزیون , سینما | کد خبر: 4679 | ۱۲ خرداد ۱۴۰۲ - ۱۶:۱۰
هنرمندان بسیاری میخواهند کار کنند و همهچیز مثل قبل شود اما عدهای که اتفاقاً درآمد بیشتری هم دارند نمیگذارند؛ جالب است مدیرعامل خانه سینما هم با بازگشت آرامش به سینما موافق است.
به گزارش اختصاصی ایران فیلم پرس، همهچیز به چندی پیش برمیگردد که مثلِ همیشه از آن سوی مرزها، فضا را به گونهای طراحی کردند هنرمندان در اینجا پشتِ سینما و تلویزیون را خالی کنند. مدتی نمایشی این فضا ادامه پیدا کرد اما بعد از مدتی بخش کثیری از سینماگرها و هنرمندان به کارشان برگشتند اما عدهای که اتفاقاً درآمدزایی خوبی هم دارند و در اکثر اوقات بیسر و صدا پروژههایشان را پیش میبرند، هجمهپراکنی را آغاز کردند.
وقتی با بسیاری از هنرمندان صحبت میکنیم همین نکات را اشاره میکنند؛ میخواهند همهچیز عادی شود و کار کنند اما عدهای نمیگذارند. اول از همه باید این نکته را یادآور شویم؛ هنرمند کیست؟ آیا هر کسی که بروز اجتماعی دارد را میتوانیم هنرمند بنامیم یا اینکه شاخصهایی برای این عنوان وجود دارد که هم در ظرفیتهای فنی و هنری بروز پیدا میکنند و هم در ظرفیتهای رفتاری افراد به وجود میآید؟
به عنوان مثال آیا فردی که دارای صدای خوب و یا توانایی نقشآفرینی خوبی در سینما و تئاتر است، در حالی که رفتار اجتماعی نامناسبی دارد و اهل هیچکدام از ارزشها نیست را میتوانیم هنرمند بنامیم؟ (ناظر به نکاتی که رئیس صداوسیما به تازگی در جمع دانشجویان دانشگاه امام صادق(ع) مطرح کرد که با واکنشهای انتقادآمیزی از سویِ رسانههای معلومالحال مواجه شد.)
پس باید هنرمند را تعریف کنیم و قاعدتاً هنرمند کسی است که با ظرفیتهای فنی و هنری خودش، وامدار یکسری ارزشها در خدمت مردم خودش است. هنرمند، کاسبِ شخص خودش نیست، گرچه در آمد و حقالزحمه خودش را هم دارد.
این هنرمند میتواند در یکی از شاخههای شعر، سینما، تئاتر، نقاشی یا هر رشته هنری دیگری فعال باشد اما بروز هنر در هنر متعهدانه و مسئولانه نسبت به بستری که در آن رشد میکند است.
بیشتر بخوانید:بررسی وضعیت سینمای ملی و دینی در تلویزیون
نکته دوم این است که هنرمندان ما در چه ظرفی و بستری رشد میکنند؟ البته که یک نویسنده، کتابی را در خانه خودش، با فکر و استنباط خودش مینویسد و بعد وقتی که چاپ و نشر پیدا میکند و به شهرت میرسد. اما سؤال این است که در چه فضایی این اثر چاپ شده و منتشر میشود؟ عملاً در فضا و بستری که حکومت به نیابت از مردم و از مالیات و امکانات مردم فراهم میکند.
همانطور که برای تیمهای ورزشی چنین میکند و در پی آن عدهای درآمدی خوب یا بد خواهند داشت اما به هر حال در حوزهای که فعالیت میکنند مانند سینما، تلویزیون و تئاتر مشهور میشوند و کسب درآمد میکنند. اینها اگر هنرمند باشند حق ندارند که نسبت به این بستر کجدهنی و بدرفتاری کنند چرا که مدیون آن و مردم هستند.
اساساً نباید هنرمندان با مداخله در فضای سیاسی خودشان را مثله کنند؛ چون اساساً هنر از سیاست جداست. گرچه هنر متعهدانه، خودش موضوعی است که می تواند به وحدت عمومی و حفظ اصل ارزشها کمک کند، اما همراهی با یک سیاستمدار، یا یک جریان سیاسی، یا پالس دادن به جریان مخالف، مسائلی نیست که از یک هنرمند برآید.
لذا وقتی به این چالش میرسیم فاتحه هنر را هنرمند خوانده است؛ یعنی وقتی یک صاحب نظر انتقاد میکند میتوان در بستر دیگری جواب انتقاد را داد، اما اگر به خاطر یک انتقاد، اقدامی مشابه به بایکوت کردن اتفاق بیفتد، آن وقت هنرمند به اعتبار خودش ضربه میزند؛ چرا که مردم خیلی راحتتر میتوانند او را بایکوت کنند.
اگر از هنر صحبت میکنیم، هنرمند می تواند بگوید نقد جشنواره چیست، به عنوان مثال جشنواره باید پویاتر از این باشد و حتی میتواند بگوید اگر این پویایی را نداشته باشد، او هم از حضور در جشنواره معذور است و اثری به آن نمیدهد؛ که این، اشکالی ندارد اما اگر هنرمندان بگویند که ما جشنوارهها و صدا و سیما را به دلایلی دیگری تحریم می کنیم مسئله فرق میکند.
در این روزها بیشتر از هنرمندان انتظارِ داشتن آرامش را داریم؛ همان نکتهای که مرضیه برومند به عنوان مدیرعامل خانه سینما به خوبی اشاره کرد. او در اظهارنظر جدید خود گفته است: “برای من در وهله اول فرهنگ و هنر مهم است. من فکر میکنم در هیچ زمانی نباید این دو یعنی فرهنگ و هنر تعطیل شود. اینکه بیاییم به عنوان اعتراض، تحریم و تعطیل کنیم منطقی نیست، هرچند میگویم فرهنگ و هنر تعطیلپذیر نیست.
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید