به گزارش ایران فیلم پرس، فرهاد قائمیان درباره پیوندش با سینمای مستند گفت: شاید در نظر مخاطبان سینمای ایران، برای من سینما، بیشتر با فیلم داستانی معنا شده، اما همان طور که از تئاتر یا ادبیات دور نیستم، به سینمای مستند فکر کرده و آن را دنبال می‌کنم. گویندگی چند مستند را هم در کارنامه دارم و در سال‌های اخیر، قرابت بیشتری با آثار مستند داشته‌ام.
بازیگر فیلم «غریب» افزود: سینمای مستند به دلیل ماهیتش، کهنه نمی‌شود. وقتی از تاریخ، فرهنگ، جغرافیا و انسان صحبت می‌کنید، در روایت‌تان واقع گرا هستید و کمتر به بازار و فروش و جلب نظر مخاطب به هر شیوه فکر می‌کنید، فیلم شما سندی از یک دوره و روزگار است. آثار درخشانی در تاریخ سینمای مستند ایران وجود دارد که خالقانش دیگر در میان ما نیستند، اما فیلم‌هایشان هنوز تماشایی و گاه خیره‌کننده هستند.
قائمیان در بخش دیگری از سخنانش به این نکته اشاره کرد: فیلم داستانی، معمولا محصول سیاست‌گذاری‌ها و حمایت‌های دولتی است، با بررسی دقیق می‌توان این موضوع را کشف کرد که چرا در ادوار مختلف گونه‌های متفاوتی از فیلم داستانی، رشد و درخشش داشته است. اما سینماگران مستند، معمولا از این فضاها دور هستند، استقلال خود را حفظ کرده و به تعلق خاطرشان توجه دارند. فضای سینمای مستند، اغلب فرهنگی‌تر است.
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید