به بهانه فیلم توقیفی فرامرز قریبیان

به گزارش خبرنگار ایران فیلم پرس، در سینمای ایران، پدیده‌ای به نام «فیلم‌های توقیفی» وجود دارد که به دلیل برخی تصمیمات غیرشفاف و نظارتی، سال‌هاست به جای دیده شدن، در کمدهای وزارت ارشاد و سازمان سینمایی خاک می‌خورند. این وضعیت نه تنها به هنرمندان و گروه‌های سازنده آسیب می‌زند بلکه حق تماشای آثار فرهنگی و هنری را از مردم سلب می‌کند.

این فیلم‌ها که در بعضی مواقع به‌خاطر محتوای خاص یا شرایط زمانه توقیف می‌شوند، در حالی که می‌توانند با بررسی دقیق‌تر، آثاری ارزنده و مهم برای تاریخ سینمای ایران به حساب آیند.

در این بین، فرامرز قریبیان، یکی از بازیگران برجسته سینمای ایران، در یکی از همین فیلم‌های توقیفی ایفای نقش کرده است. فیلمی که در دهه هشتاد ساخته شد و به موضوع حساس قتل‌های زنجیره‌ای زنان در مشهد و قاتل آن‌ها می‌پردازد. این فیلم، با عنوان فصل ممنوعه (سیف‌الله)، اولین بار در جشنواره سن سباستین در ایتالیا اکران شد، اما در ایران هرگز اجازه نمایش پیدا نکرد. فیلمی که در آن فرامرز قریبیان با لهجه خراسانی آواز می‌خواند و در صحنه‌ای به مانند عروسک‌های خیمه شب‌بازی با دف‌نوازی می‌رقصید.

این فیلم، علی‌رغم دستاوردهای هنری که می‌تواند در خود جای دهد، هیچ‌گاه شانس دیده شدن را پیدا نکرد. به گفته سام قریبیان، بازیگر و کارگردان و فرزند فرامرز قریبیان، این اثر در نقشی متفاوت از پدرش به نمایش درآمده و جزو فیلم‌های مغفول‌مانده‌ای است که توانایی بازتاب و تأثیرگذاری عمیق اجتماعی را داراست.

با توجه به این که بسیاری از گروه‌های سازنده و هنرمندان پشت این آثار قرار دارند، باید از سرنوشت آن‌ها در سیستم‌های نظارتی و تصمیم‌گیری‌های مربوط به نمایش عمومی آن‌ها تجدید نظر شود.

به ویژه در شرایطی که نام‌هایی چون قاتل و وحشی و پیرپسر بیشتر به گوش می‌رسد، تماشای آثار هنری توقیف‌شده می‌تواند بخشی از گنجینه فرهنگی و هنری کشور را به نمایش بگذارد. نمایش این فیلم‌ها نه تنها وظیفه رسانه‌ای و فرهنگی است، بلکه می‌تواند سهم مهمی در آموزش و ارتقای فرهنگ عمومی جامعه ایفا کند.