به گزارش ایران فیلم پرس، بهرنگ ملک محمدی، مدیرتولیدات اجتماعی سیمافیلم جنگل پرتقال در نقد و تحلیلی از جنگل پرتقال درصفحه شخصی اش متنی منتشر کرده است:
جنگل پرتقال به گمانام یکی از دقیقترین فیلمهای سینمای ایران درباره فضای دانشجویی سه دهه گذشته تا به امروز است. مطابق معمول هم علاقهای به نوشتن درباره دوربین و تدوین و این ادا و اطوارهای روشنفکری ندارم و فکر میکنم فیلم و روایت اگر درست باشد همه چیز در پی آن درست خواهد بود.
جنگل پرتقال تمام مولفههای جامعه دانشجویی و روشنفکری ایرانی را دقیق به تصویر میکشد. انسانهای خودخواه؛ دروغگو و متوهم که به هیچ چیز جز خودشان فکر نمیکنند. یک انسان گرایی بی رحمانه که همه چیز را برای خودش میخواهد و وقتی با واقعیت روبه رو میشود فرو میریزد. این دو گانه تهران و شهرستان هم کاملا به فیلم کمک میکند. سوای دادن فضای ناتورالیستی؛ یک تهران شهرستان؛ بچه تهران بچه شهرستان واضح در داستان شکل میگیرد.
دانشگاه آزاد شهسوار و فضای رشته ادبیات نمایشی با کمی بالا و پایین همان است که من و خیلیهای دیگر در دانشگاههای هنری گذارندیم. جایی که هر چقدر پدر سوخته تر؛ دروغگو تر و فاشیست تر بودی هنرمند تر و روشنفکر تر به چشم می آمدی و جالب این جاست که این چرخه باطل هواره در حال تکرار است. روایتی کاملا درست از کاری که ممکن است یک انسان را تا مرز نابودی بکشاند. تا مرز جنون یا حتی فراموشی عامدانه هر آن چه که در گذشته از سر گذرانده است.
این جا بازی میر سعید مولویان که پیش از این در تومان هم از بازیاش حیرت زده شده بودم به کمک روایت پاییزی یک مسافر در شهسوار بارانی می آید. البته که قصه جاهایی میافتد و حتی رها میشود. قصههایی ناقص مثل سوییت و اجرای همکلاسی قدیمی. همه اینها شاید میتوانست در داستان استفاده شود و همین انقطاع باعث میشود فیلم یکدست نباشد.
اما جنگل پرتقال با همه حرف هایی که میشود دربارهاش زد تصویر دقیق و بی رحمی از انسان امروز به بینندهاش ارائه میدهد و احتمالا خیلیها را به دوران دانشجویی پرتاب میکند. دورانی که همه ما از آن روزها عقدهها؛ لذتها؛ ترسها و شکستهای مشابهی را با خود حمل میکنیم.
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید