به گزارش ایران فیلم پرس، اولین بار برادران لیلا به کارگردانی سعید روستایی قاچاق شد و بسیاری از مسئولین نسبت به آن واکنش نشان دادند. جمله معروف به اقتصاد سینما ضربه نزنید؛ مراقبت کنید از فیلمهای ما؛ جملهای بود که بعد از قاچاق جنگ جهانی سوم این اتفاق افتاد و البته چند صباح کوتاه بعد آخرین فیلم هومن سیدی رنگ پرده را دید.
اما در ادامه این اتفاق برای تفریق مانی حقیقی افتاد و این بار شاهد یک قاچاق زنجیرهای هستیم؛ چرا که به فاصله چند روز بیرویا و حالا پای فیلم توقیفی عبدالرضا کاهانی هم به این ماجرا باز شده است.
واکنش چند روز گذشته وزیر ارشاد را به یاد بیاوریم؛ به خاطر تخلف یک نفر یک فیلم آسیب نبیند. من بارها اعلام کردهام که به واسطه تخلف یک نفر، یک فیلم یا یک مجموعه نمایشی نباید آسیب ببیند. تهیهکنندهای که 20 یا 30 میلیارد تومان برای کارش هزینه کرده است چه گناهی دارد.
البته در عین حال سینماگرها و کسانی که فضایِ سینما و فرآیند قانونی پروانه نمایش و اکران را میدانند و با این فضا بیگانه نیستند حتماً میدانند فیلم در اختیار سازمان سینمایی و وزارت ارشاد نیست که بخواهد آن را پخش کند یا به واسطه نفوذ این اتفاق بیفتد.
فیلم در اختیار تهیهکننده است و حتی برای نظارت و پروانه نمایش دادن هم با اختصاص کُدی، این اتفاق میافتد. اما حمایت و پشتیبانی از آثار فرهنگی و هنری در حیطه اختیارات وزارت فرهنگ و ارشاد و سازمان سینمایی است که در جریانِ این قاچاقهای پیاپی و یا اصطلاحاً زنجیرهای، رئیس سازمان سینمایی دستور بررسی فوری داده است.
این خبر را جعفر انصاریفر دبیر ستاد صیانت از آثار سینمایی اعلام کرده که محمد خزاعی دستور بررسی فوری موضوع انتشار قاچاق فیلمها را داده است.
شاید بسیاری این روزها مقصر نهادهای ذیربط را بدانند که چرا این فیلمها هنوز اکران نشدهاند؟ اما موضوع روشن است؛ دوران کرونا نمایش برخی از فیلمها را به عقب انداخت و از طرفی دیگر خیلی از آثار نمایشی هم میخواستند در دوران رونق سینما فیلمشان را راهی پرده سینماها کنند.
بیشتر بخوانید:اعتراض به فیلمهای بفروش؛ حق و حقوقی که لِه میشود!
اما صرفاً برخی از جریانها موضوع حوادث سال قبل را عامل این قاچاقها و فیلمهای در صف اکران مانده میدانند در حالیکه اکران یکسری از فیلمها و حتی مجوز پخش برخی از سریالها در شبکه نمایشخانگی نشانگر آن است که مشکل به این اتفاقات برنمیگردد.
همان نکته نباید به خاطر تخلف یک نفر از عوامل یک فیلم آسیب ببیند. باز هم به خاطر میآید. همانطور که تحقیقات ستاد صیانت از آثار سینمایی به اینجا رسیده با توجه به رعایت دقیق مراقبتهای حفاظتی از جمله استفاده از دیسیپی برای بازبینی فیلمها، انتشار آثار خارج از سازمانهای دولتی و احتمالاً از دفاتر فیلمها یا جشنوارههای خارجی صورت گرفته و مراتب برای بررسی فنی به قوه قضائیه و پلیس فتای فراجا برای شناسایی منشأ نشر فیلم منعکس شده است.
البته یک ظنّ و گمان دیگری نسبت به این زنجیره قاچاقهای پیاپی وجود دارد و آن احتمال سازمان یافتگی انتشار غیرقانونی فیلمها وجود دارد؛ چرا که نسخههای منتشر شده، از کیفیت اصلی و بدون تایتل و نشانهگذاری بازبینی برخوردارند.
برادران لیلا، جنگ جهانی سوم، تفریق، بیرویا و ارادتمند نازنین بهاره تینا آخرین آثار سینمایی نیستند که قاچاق میشوند و این موضوع در گذشته هم سابقه دارد. جریانی که در گذشته به هنگام اکران فیلمها و یا قبل از آمدن به بازار پخشِ خانگی، نسخههای لو رفتهشان به فضایمجازی میرسید و اصلاً از حقوق مادی و معنوی صاحبان اثر صیانت نمیشد. اما امروز گویا جریان قاچاق و لو رفتن نسخههای فیلمها قبل از اکران به میدان آمده تا دعوایی دیگر در میان سینماگران و خانواده بزرگ نمایشی کشور ایجاد کنند.
این جریان نتوانست جلوی ساخت آثار سینمایی، نمایشخانگی و تلویزیونی را بگیرد؛ به هر طریقی با دور کردن هنرمندان و فیلمسازان از فضایِ ساخت آثار نمایشی کشور سعی کرد این اتفاق را رقم بزند اما با بازگشت هنرمندان و ادامه فعالیتهای هنری، گویا این جریان به سمت ضربه و آسیب وارد کردن به سرمایه معنوی و مادی آثار سینمایی کشور رفته است.
به نظر میرسد یک هماهنگی اصولی برای فیلمهای در صف اکران مانده و رفع و رجوع مشکلات برخی از هنرمندان میتواند این فضای تشویش و جریاناتی که در تلاشاند به بدنه سینما و هنر این مرز و بوم به انحاء مختلف ضربه وارد کنند را بشکنند.
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید